14. априла 1912. године у 23 сата 40 минута у хладним водама северног Атлантика на свом првом путовању, британски прекоокеански путнички брод “Титаник” ударио је у ледену санту. Потонуо је за само 2 сата и 40 минута рано ујутро следећег дана, преполовивши се на два дела.

„Титаник“ је саграђен у Белфасту, у Ирској, на бродоградилишту “Харланд и Волф”, а био је власништво компаније “Вајт стар лајн”. Изградња брода трајала је три године, током које је било ангажовано 3.000 радника. У данашњој вредности новца, градња је процењена на 167 милиона долара. Дужина брода била је 269 метара, ширина 32 метра, висина 30 метара, а укупна носивост износила је 66.000 тона. Власници и надлежни у бродоградилишту сматрали су га непотопивим и најсигурнијим бродом на свету.

Поринут је 31. маја 1911. године, а 10. априла 1912. испловио на своје прво, а испоставило се и последње путовање. Под вођством капетана Едварда Смита, испловио је из Саутемптона ка Њујорку са 1.300 путника и 900 чланова посаде. Игноришући упозорења на могуће ледене санте, пловећи дворац, како су га звали, у ноћи између 14. и 15. априла ударио је у ледени брег. Погинуло је 1517 особа.

Брод није имао довољан број чамаца за спасавање за све путнике. Само се један чамац вратио да извуче преживеле из ледене воде. Међу путницима је било и 19 путника српског порекла, од којих је једини преживели био Никола Лулић из личког села Kоњско Брдо. Последња преживјела особа са “Титаника”, Милвина Дин, умрла је 2009. године. Kада је брод потонуо имала је свега два месеца.

Остаци “Титаника” и тачна локација потонућа откривени су тек 1. септембра 1985.  – 73 године након катастрофе. На стогодишњицу потонућа брода, “Титаник” је стављен под заштиту Унеска. Остаци брода данас леже на дубини од 3.700 метара, а цело “поље” разбацаних делова брода простире се на површини од готово 39 квадратних километара.